ການວາງຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ ແລະ ການວິເຄາະພັນລິດຕະພັນ
1.1.ຄວາມໝາຍຂອງຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ.
ການວາງຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນເປັນການສ້າງ ຫຼື ການກໍານົດພາບລັກຂອງຜະລິດຕະພັນໃນໃຈຂອງຜູ້ບໍລິໂພກໃນດ້ານການປຽບທຽບຜະລິດຕະພັນອືນໆ
ຫຼື ໃນດ້ານການປຽບທຽບກັບທັດສະນະຄະຕິແນວຄວາມຄິດຕ່າງໆ ຂອງຜູ້ບໍລິໂພກເຊັ່ນ: ກາເຟທີີ່ບໍມີສານ
ຄາເຟອີນເປັນການກໍານົດພາບລັກໃນໃຈຂອງຜູ້ບໍລິໂພກວ່າຜະລິດຕະພັນເປັນກາເຟທີີ່ບໍມາຄາເຟອີນ
ເຊິີ່ງເປັນການກໍານົດໃນດ້ານການປຽບທຽບກັບຜະລິດຕະພັນກາເຟອືນໆ ທີີ່ມີສານຄາເຟອິນ ຫຼື ເປັນການກໍານົດດ້ານປຽບທຽບກັບຄວາມຄິດຂອງຜູ້ບໍລິໂພກກາເຟເປັນເຄື່ອງດື່ມທີີ່ມີສານຄາເຟອີນ,
ກາເຟທີີ່ບໍມີສານຄາເຟອີນຈຶ່ງເປັນພາບລັກທີີ່ແຕກຕ່າງອອກໄປຈາກຜະລິດຕະພັນອືນ,
ຜູ້ບໍລິໂພກຈະເຫັນຜະລິດຕະພັນໃນດ້ານຂອງຄຸນລັກສະນະທີີກໍານົດໄວ້ໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ
ແລະ ເນັນຄວາມເດັນ ແລະ ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງຜະລິດຕະພັນຈາກຜະລິດຕະພັນອື່ນໆ ຜູ້ບໍລິໂພກຈະສ້າງພາບ
ແລະ ຄວາມຄາດຫວັງໃນຜະລິດຕະພັນຕາມຕໍ່າແໜ່ງຜະລິດຕະພັນທີີ່ຖກກໍານົດໄວ້ເຊັນ: ຜູ້ບໍລິໂພກ
ຈະສ້າງພາບ “ລົດສໍາລັບຜູ້ບໍລິຫານ” ວ່າເປັນລົດທີີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່, ນັງສະບາຍ, ຮູບຊົງມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ລາຄາແພງເປັນຕົ້ນ ດັ່ງນັ້ນ, ຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນຈຶ່ງຕ້ອງມີຄວາມສອດຄ່ອງກັບຮູບແບບ,
ຄຸນລັກສະນະ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງຜະລິດຕະພັນ ແລະ ຈະຕ້ອງມີຄວາມສອດຄ່ອງກັບແນວຄິດ,
ທັດສະນະຄະຕິ ແລະ ຄວາມເຊື່ອຂອງກຸ່ມເປົ້າໝາຍ ການວາງຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນຈຶ່ງຈະເປັນປະໂຫຍດຕໍການບໍລິຫານຜະລິດຕະພັນ.
ຄວາມໝາຍຂອງຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ ຈຶ່ງຫຼາຍເຖິງ ຈິດຕະພາບ
ຫຼື ຄວາມຄິດເຫັນຂອງຜູ້ບໍລິໂພກ ໂດຍຜູ້ບໍລິໂພກເຂົ້າໃຈວ່າຈຸດຢືນຂອງຜະລິດຕະພັນນັ້ນຢູ່ໄດ້
ແລະ ຄື ຫຼື ແຕກຕ່າງຈາກຄູ່ແຂ່ງຂັນແບບໃດ ການພິຈາລະນາຈຸດຢືນ ຫຼື ຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນເຮັດໄດ້
2 ແບບຄື:
1.ຄຸນສົມບັດຜະລິດຕະພັນຕາມຄວາມຈິງ (Objective Space)
ຄຸນສົມບັດຜະລິດຕະພັນຕາມຄວາມຈິງ (Objective Space) ເປັນການເບິ່ງຈຸດຢືນ ຫຼື ຕໍາແໜ່ງຂອງຜະລິດຕະພັນໃນດ້ານສານເຄມີ ຫຼື ສິີ່ງປະກອບຂຶ້ນເປັນຜະລິດຕະພັນເຊັນ:
ກຸ່ມຂອງໂຄງການປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດຂອງຜູ້ບໍລິໂພກໄດ້ມີການກວດສອບຜະລິດຕະພັນຕາມຄວາມຈິງຂອງສະບ່ຝຸ່ນກາຕ່າງໆ
ເນື່ອງຈາກວ່າສະບູ່ຝຸ່ນປະກອບດ້ວຍສານ PH ເຊິີ່ງເປັນສານເຄມີຊະນິດໜຶີ່ງ ສານ PH ນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ເຄືອງນຸ່ງສະອາດ
ຈຶ່ງໄດ້ຈັດຕໍາແໜ່ງຜະລິດ ຕະພັນຕາມສານເຄມີທີີ່ປະກອບເປັນຜະລິດຕະພັນ ແລະ ຕາມຄວາມຂາວ.
2.ຄຸນສົມບັດຜະລິດຕະພັນຕາມການຮັບຮູ້ (Perceived Space)
ຄຸນສົມບັດຜະລິດຕະພັນຕາມການຮັບຮູ້ (Perceived Space) ເປັນສິີງທີີ່ໄດ້ມາຈາກການຮັບຮູ້ຜູ້ບໍລິໂພກ ອາດຈະເປັນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຜູ້ບໍລິໂພກທີີ່ໄດ້ຈາກການສໍາຫຼວດ, ວິໄຈ ເຊິີ່ງຈຸດຢືນ ຫຼື ຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນນັ້ນອາດຈະແຕກຕ່າງໄປກັບຄຸນສົມບັດຜະລິດຕະພັນຕາມຄວາມຈິງກໍໄດ້
(Objective Space).
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມຈຸດຢືນ ຫຼື ຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນອາດຈະມີການປ່ຽນແປງໄດ້ເນື່ອງມາຈາກຄຸນສົມບັດຜະລິດຈະພັນເຊິີ່ງຈະປ່ຽນແປງ
ຫຼື ຜັນແປຕາມປັດໄຈຕໍໄປນີ້ຄື:
- ເວລາ ເມືອເວລາຜ່ານໄປດົນ ຄຸນສົມບັດຜະລິດຕະພັນອາດປ່ຽນແປງໄດ້.
- ບຸກຄົນ ຈິນຕະນາການຄຸນສົມບັດຜະລິດຕະພັນຂອງຜູ້ບໍລິໂພກແຕ່ລະຄົນບໍຄືກັນ.
- ເຫດການກິດຈະການອາດຫາກໍຄົນພົບວ່າຜະລິດຕະພັນທີີ່ຂາຍຢູ່ແຕ່ເດີມເຄີຍໃຊ້ປະໂຫຍດໄດ້ພຽງ
2 ຢ່າງ ປັດຈຸບັນສາມາດໃຊ້ໄດ້ຫຼາຍກວ່າ 3 ຢ່າງຂຶ້ນໄປ ເຊິີ່ງເປັນການເພີີ່ມການໃຊ້
ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງສ້າງໃຫ້ຈິດຕະພາບຂອງຕໍາ ແໜ່ງຜະລິດຕະພັນແຕກຕ່າງໄປຈາກເດີມ.
1.2.ແນວຄວາມຄິດ
ແລະ ແນວທາງການວາງຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ.
ແນວຄວາມຄິດການວາງຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນເລີີ່ມຕົ້ນຈາກການກໍານົດກຸ່ມເປົ້າໝາຍ
ເຊິີ່ງສາມາດກະທໍາໄດ້ໂດຍການແບ່ງຜູ້ບໍລິໂພກທັງໝົດອອກເປັນກຸ່ມ ໂດຍໃຫ້ຜູ້ບໍລິໂພກໃນແຕ່ລະກຸ່ມມີຄວາມຄ້າຍຄືກັນພາຍໃນກຸ່ມ
ແຕ່ມຄວາມແຕກຕ່າງກັນໃນລະຫວ່າງກຸ່ມ ການແບ່ງຜູ້ບໍລິໂພກນີ້ ເອີນວ່າການແບ່ງສ່ວນຜູ້ບໍລິໂພກ
ການແບ່ງສ່ວນຜູ້ບໍລິໂພກນີ້ບໍມີຫຼັກເກນຕາຍຕົວ ຜູ້ບໍລິຫານທີີ່ມີຄວາມຄິດສ້າງສັນ ແລະ ສາມາດຫາກຸ່ມຜູ້ບໍລິໂພກຈາກການແບ່ງສ່ວນດ້ວຍແນວທາງໃໝ່ໆ
ຈະເປັນຜູ້ປະສົບຄວາມສໍາເລັດໃນການພັດທະນາຜະລິດຕະພັນສໍາລັບກຸ່ມຜູ້ບໍລິໂພກນັ້ນ ຫຼື ດ້ວຍການວາງຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ເຂົ້າກຸ່ມຜູ້ບໍລິໂພກນັ້ນໆ
ຕົວຢ່າງຫຼັກເກນ ຫຼື ຕົວປຽນທີີ່ນໍາມາໃຊ້ໃນການແບ່ງສ່ວນຜູ້ບໍລິໂພກໄດູ້ແກ່:
1.ສະພາບທາງພູມສາດ:
ໂດຍແບ່ງຜູ້ບໍລິໂພກຕາມຖິີ່ນທີີ່ຢູ່ອາໄສ,
ເຂດຕົວເມືອງ, ເຂດຊົນນະບົດ, ສະພາບທົ່ງພຽງ, ພໍພຽງ, ເຂດນໍ້າເຂດທະເລ
ຫຼື ອາດແບ່ງໂດຍສະພາບພູມອາກາດໃນຖິີ່ນທີີ່ຢູ່ອາໄສເຊັນ: ເຂດຮ້ອນ, ເຂດໜາວ ເປັນຕົ້ນ.
2.ສະພາບປະຊາກອນສາດ:
ແມ່ນໄດ້ແກ່ ການແບ່ງຜູ້ບໍລິໂພກຕາມອາຍຸ, ເພດ, ຂະໜາດຄອບຄົວ, ລາຍໄດ້,
ອາຊີບ, ການສຶກສາ ເປັນຕົ້ນ.
3.ສະພາບຈິດຕະວິດທະຍາ:
ແມ່ນໄດ້ແກ່ ການແບ່ງຜູ້ບໍລິໂພກ ໂດຍໃຊ້ສະຖານະທາງສັງຄົມ
ຮູບແບບການດໍາເນີນຊີວິດ, ບຸກຄະລິກ, ອຸປະນິໄສ
ເປັນຕົ້ນ.
4.ສະພາບພຶດຕິກໍາສາດ:
ແມ່ນໄດ້ແກ່ການແບ່ງຜູ້ບໍລິໂພກຕາມພຶດຕິກໍາການຊື້
ແລະ ການໃຊ້ສິນຄ້າ ເປັນຕົ້ນ.
ເມືອແບ່ງສ່ວນຜູ້ບໍລິໂພກແລ້ວ ຈະຕ້ອງມີການກໍານົດກຸ່ມເປົ້າໝາຍໂດຍເລືອກຈາກສ່ວນຜູ້ບໍລິໂພກທີີ່ມີຄວາມໜ້າສົນໃຈ
ແລະ ເໝາະສົມກັບຜະລິດຕະພັນຂອງກິດຈະການຫຼາຍທີີ່ສຸດເຊັນ: ບໍລິສັດຜະລິດກະແລັມ ອາດເລືອກກຸ່ມເປົ້າໝາຍທີີ່ເປັນເດັກນ້ອຍອາຍຸ
6-12 ປີ ທີີ່ຢູ່ໃນຄອບຄົວທີີ່ມີຖານະປານກາງ, ເຂດຕົວເມືອງ
ມີຮູບແບບການໃຊ້ຊີວິດໃນຄອບຄົວທີີ່ອົບອຸ່ນ ເປັນຕົ້ນ ໃນການກໍານົດກຸ່ມເປົ້າໝາຍນີ້ອາດເລືອກກຸ່ມເປົ້າໝາຍທີີ່ຫຼາຍກວ່າ ໜຶີ່ງກຸ່ມກໍໄດ້ ໃນການເລອກກຸ່ມເປົ່າໝາຍທີີ່ໃຫຍ່ຂຶ້ນນີ້
ຈະເຮັດໃຫ້ບໍສາມາດເຫັນພາບກຸ່ມເປົ້າໝາຍໄດ້ຊັດເຈນຄືກັບກໍລະນີທໍາອິດ ແຕ່ຈະມີຂະໜາດກຸ່ມເປົ້າໝາຍທີີ່ໃຫຍ່ຂຶ້ນເຊັນ:
ບໍລິສັດຜະລິດກະແລັມ ເລອກເປົ້າໝາຍທີີ່ເປັນເດັກນ້ອຍອາຍຸ 6-12 ປີ ແລະ ເປັນໄວໜຸ່ມອາຍຸ
13-19 ປີ ທີີ່ຢູ່ໃນຄອບຄົວທີີ່ມີຖານະປານກາງເຖິງຖານະສູງ ບໍຈໍາກັດຮູບແບບການດໍາເນີນຊີວິດ
ເປັນຕົ້ນ.
ເມື່ອກໍານົດກຸ່ມເປົ້າໝາຍໄດ້ແລ້ວ ຈະຕ້ອງມີການສຶກສາ,
ວິເຄາະ, ທັດສະນະຄະຕິ, ແນວຄິດ, ຄວາມເຊື່ອ ແລະ ພຶດຕິກໍາຂອງກຸ່ມເປົ້າໝາຍ ເພື່ອຫາແນວຄວາມຄິດໃນການກໍານົດຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນສໍາລັບກຸ່ມເປົ້າໝາຍ.
ໃນການຫາແນວຄວາມຄິດການກໍານົດຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນນີ້
ຈະຕ້ອງລວບລວມຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ ຂອງຄູ່ແຂ່ງຂັນທີີ່ມີຢູ່ໃນຕະຫຼາດມາພິຈາລະນາດ້ວຍ ເພາະການວາງຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນທີີ່ດີຈະຕ້ອງບໍຊໍ້າຊ້ອນກັບຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນຂອງຄູ່ແຂ່ງຂັນເຊັ່ນດຽວກັບການແບ່ງສ່ວນຜູ້ບໍລິໂພກການຫາແນວຄວາມຄິດໃນການກໍານົດຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ
ບໍມີຫຼັກເກນແນ່ນອນ, ຕາຍຕົວ ແຕ່ຈະຂຶ້ນຢ່ກັບຄວາມຄິດສ້າງສັນຂອງຜູ້ບໍລິຫານການຕະຫຼາດ
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມອາດນໍາແນວທາງທີີ່ສະເໜີຕໍໄປນື້ ມາເປັນແນວທາງໄດ້.
1.3.ແນວທາງໃນການວາງຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ.
ການວາງຕໍາແໜ່ງຜະລິດຕະພັນນັ້ນສາມາດໃຊ້ແບບໃດແບບໜຶີ່ງໃນ
8 ແບບຕໍໄປນີ້:
1. ຮູບແບບ ແລະ ຄຸນສົມບັດຂອງຜະລິດຕະພັນ ເຊັນ: ສະບູ່ຝຸ່ນສົດເຂັມຂຸ້ນ, ນົມໄຂມັນຕຳ່, ເຄື່ອງດື່ມລົດໂຄລ້າ ເປັນຕົ້ນ.
2. ຮູບລັກສະນະຂອງກຸມເປົ້າໝາຍ ເຊັ່ນ: ລົດສໍາລັບຜູ້ບໍລິຫານ, ຄີມຖະໜອມຜິວເດັກນ້ອຍ, ເຄື່ອງສໍາອາງສໍາລັບຜູ້ທີີ່ເຮັດວຽກໜັກ ເປັນຕົ້ນ.
3. ຄ່ານິຍົມຂອງກຸ່ມເປົ້າໝາຍ ເຊັນ: ເຮືອນລາຄາປະຢັດ, ອາຫານເພື່ອສຸຂະພາບ,
ເກີບທີີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມ ເປັນຕົ້ນ.
4. ຄວາມແຕກຕ່າງຈາກຜະລິດຕະພັນທົ່ວໄປ ເຊັນ: ນໍ້າມັນບໍມີສານຕະກົ່ວ, ໂທລະສັບບໍມີສາຍ ເປັນຕົ້ນ.
5. ການເປັນໜຶ່ງ, ເປັນສິງທໍາອິດ, ຄວາມເປັນຜູ້ນໍາ ເຊັນ: ຜູ້ນໍາດ້ານສຸຂະພັນ, ກິີ່ນຫອມຕົນສະບັບ.
6. ການປຽບທຽບກັບຜະລິດຕະພັນຂອງຄູ່ແຂ່ງຂັນ ເຊັນ: ລົດຊາດເຂັມຂຸ້ນ.
7. ຄວາມໃໝ່, ຄວາມລໍາໜ້າ ເຊັນ: ລົດສໍາລັບທົດສະວັດໜ້າ ກ້າວລໍາໄປອີກຂັ້ນ.
8. ການອີງຜະລິດຕະພັນອື່ນ ເຊັນ: ລົດທີີ່ໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂອງຍານພາຫະນະທາງອາກາດ.
1.4.ກົນລະຍຸດການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ.
ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນສາມາດເລືອກໃຊ້ກົນລະຍຸດໃນການກຳນົດຕຳແໜ່ງໄດ້ຫຼາຍວິທີມີດັ່ງນີ້:
1.ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຕາມລາຄາ ແລະ
ຄຸນນະພາບ. ເຊັ່ນ: ປາກະປ໋ອງອາຢົມ ກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນວ່າ ຄຸນນະພາບດີ ລາຄາສູງ.
2.ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນຕາມລັກສະນະຜູ້ ໃຊ້ຜະລິດພັນຖືເປັນການກຳນົດຕຳແໜ່ງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜະລິດຕະພັນດັ່ງກ່າວເໝາະກັບຜູ້ໃຊ້ກຸ່ມໃດ.
ເຊັ່ນ: ຢາງລົດຢົນອາຕານິ ຢາງສຳລັບລົດໃຫຍ່ ບ້ານເອື້ອອາທົນ
ບ້ານສຳລັບຜູ້ມີລາຍໄດ້ນ້ອຍ.
3.ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນຕາມຄຸນສົມບັດ
ຫຼື ປະໂຫຍດຂອງ ຜະລິດຕະພັນ ເປັນການກຳນົດຕຳ ແໜ່ງໂດຍນຳເອົາຄຸນສົມບັດ ຫຼື ປະໂຫຍດຂອງຜະລິດຕະພັນ
ມາເປັນຕົວກຳນົດ ຢາມອງໂປຍຊຽນ ໃຊ້ດົມໃຊ້ທາໃນຫຼອດດຽວກັນ.
4.ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນຕາມການໃຊ້
ຫຼື ການນຳໄປໃຊ້ ເປັນການສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜະລິດຕະພັນນັ້ນນຳໄປໃຊ້ຢ່າງໃດ
ເຊັ່ນ: ຊອດບາງຢີ່ຫໍ້ລະບຸວ່າສາມາດໃຊ້ໄດ້ທັງແກງ, ໜຶ້ງ, ທອດ.
5.ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນຕາມລະດັບຊັ້ນຜະລິດຕະພັນ
ເປັນການສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜະລິດຕະພັນຢີ່ຫໍ້ນັ້ນເປັນຜະລິດຕະພັນທີ່ຢູ່ໃນລະດັບໃດ
ເຊັ່ນ: ການກຳນົດຕຳແໜ່ງວ່າຜະລິດຕະພັນຂອງຕົນເປັນຜະລິດຕະພັນສຳລັບຜູ້ນຳ
ຊຶ່ງສະແດງວ່າເປັນຜະລິດຕະພັນຊັ້ນດີ.
6.ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນເພື່ອສະແດງການແຂ່ງຂັນ
ເປັນຄວາມພະຍາຍາມບອກກັບຕະຫຼາດວ່າຜະລິດຕະພັນຂອງຕົນດີກວ່າຄູ່ແຂ່ງຂັນ
ເຊັ່ນ: ຜົງຊັກຟອກບາງຢີ່ຫໍ້ລະບຸວ່າ ຈ່າຍແພງກວ່າເປັນຫຍັງ.
7.ການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນແບບປະສົມປະສານ
ເປັນການກຳນົດຕຳແໜ່ງຜະລິດຕະພັນໂດຍຢຶດຫຼັກເກນຫຼາຍໆ ຢ່າງຮ່ວມກັນ ເຊັ່ນ:
ການນຳທັງຄຸນສົມບັດຂອງສິນຄ້າ ແລະ ການແຂ່ງຂັນມາຮ່ວມກຳນົດເປັນຕຳ ແໜ່ງຜະລິດຕະພັນ.
1.5.ການວິເຄາະຜະລິດຕະພັນ.
ການວິເຄາະຜະລິດຕະພັນ
ເປັນການພິຈາລະນາຫາຂໍ້ດີ ຂໍ້ດ້ອຍຂອງຜະລິດຕະພັນ ເພື່ອນຳມາພັດທະນາປັບປຸງຄຸນນະພາບ
ຫຼື ຂະບວນການຜະລິດໃຫ້ດີຂຶ້ນ ເພື່ອຄວາມພຶງພໍໃຈສູງສຸດຂອງຜູ້ບໍລິໂພກ
ຊຶ່ງມີແນວທາງດັ່ງນີ້:
1.ວິເຄາະຄຸນຄ່າຂອງຜະລິດຕະພັນ.
ອາດເຮັດໄດ້ໂດຍການສັງເກດ
ສອບຖາມ ຂໍ້ມູນຈາກຜູ້ບໍລິໂພກ ເຊັ່ນ ຫາກເຮົາຜະລິດອຸປະກອນຂຶ້ນມາສັກຊິ້ນ
ຕ້ອງວິເຄາະວ່າສິ່ງທີ່ເຮົາຜະລິດນັ້ນມີຜົນປະໂຫຍດການໃຊ້ງານແບບໃດ ໃຊ້ສະດວກ
ຫຼື ບໍ່ ຜະລິດຕະພັນມີຄວາມປອດໄພ ຫຼື ບໍ່ ລາຄາເໝາະສົມກັບຄຸນນະພາບພຽງໃດ
ເປັນຕົ້ນ.
2.ວິເຄາະຈາກການຕະຫຼາດ.
ໂດຍເບິ່ງຈາກຍອດຂາຍ
ຈຳນວນຜູ້ບໍລິໂພກ ເພາະຜະລິດຕະພັນທີ່ດີຄວນມີປະລິມານການໃຊ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ຫາກພົບວ່າການຕະຫຼາດລຸດລົງຄວນຫາສາເຫດວ່າເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເຊັ່ນນັ້ນແລ້ວຫາທາງປັບປຸງຜະລິດຕະພັນ.
3.ວິເຄາະອົງປະກອບອື່ນໆ.
ແມ່ນການຈະເຮັດຜະລິດຕະພັນໃດໆ
ອອກມາປັດໄຈແວດລ້ອມ ຫຼື ບໍລິມາດມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍ ເຊັ່ນ:
-
ພູມສາດ ແຕ່ລະພື້ນທີ່ຄວນຕ້ອງການສິນຄ້າທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ເຊັ່ນ ພາກເໜືອນິຍົມໃຊ້ເຄື່ອງເຮັດນ້ຳອຸ່ນເພາະອາກາດໜາວ
ເປັນຕົ້ນ.
-
ປະຊາກອນສາດ ການຜະລິດສິນຄ້າຕ້ອງວິເຄາະກລຸ່ມປະຊາກອນ ເຊັ່ນ: ລາຍໄດ້, ເພດ, ອາຍຸ,
ການສຶກສາ ເປັນຕົ້ນ ເພື່ອອອກແບບຜະລິດຕະພັນໃຫ້ເໝາະສົມ.
-
ພຶດຕິກຳຄ່ານິຍົມຜູ້ບໍລິໂພກ ຄວນສຶກສາວ່າຜະລິດຕະພັນທີ່ເຮົາສ້າງສັນນັ້ນສະໝອງຕໍ່ພຶດຕິກຳຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ບໍລິໂພກໄດ້ດີພຽງໃດ
ເຊັ່ນ: ໄວໝຸ່ມນິຍົມເສື້ອຜ້າທີ່ມີຮູບແບບແຕກຕ່າງກັນໃນແຕ່ລະຊ່ວງເວລາ ຈຶ່ງຕ້ອງວິເຄາະ
ແລະ ປັບປຸງຜະລິດຕະພັນເສື້ອຜ້າໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການ ເປັນຕົ້ນ.
4.ວິເຄາະຜະລິດຕະພັນຂອງຄູ່ແຂ່ງ.
ສິນຄ້າອຸປະໂພກບໍລິໂພກແຕ່ລະປະເພດມີຜູ້ຜະລິດຈຳນວນຫຼາຍ
ດັ່ງນັ້ນ ຫາກສິນຄ້າທີ່ຜະລິດອອກມາມີຄູ່ແຂ່ງໃນຕະຫຼາດ ຈະຕ້ອງວິເຄາະ ແລະ
ປຽບທຽບລະຫວ່າງຜະລິດຕະພັນຂອງເຮົາກັບຄູ່ແຂ່ງ ແລະ ກໍ່ການປັບປຸງພັດທະນາຢູ່ສະເໝີ
ເພາະໃນປະຈຸບັນຜູ້ບໍລິໂພກມີສິດທິໃນການເລືອກຜະລິດຕະພັນທີ່ດີທີ່ສຸດ ດັ່ງນັ້ນຫາກສິນຄ້າໃດສະໝອງຄວາມຕ້ອງການໄດ້ຫຼາຍ
ແນວໂນ້ມທີ່ຈະເອົາຊະນະຄູ່ແຂ່ງກໍສູງຕາມໄປດ້ວຍ ເຊັ່ນ: ຜະລິດຕະພັນເຄື່ອງດື່ມໃນປະຈຸບັນມີການແຂ່ງຂັນກັນສູງຫຼາຍ
ຈຶ່ງມີການຄິດຄົ້ນສູດໃໝ່ໆ ລົດຊາດໃໝ່ໆ ຢູ່ສະເໝີ ເພື່ອນຳມາທົດລອງຕະຫຼາດ
ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຄື່ອງດື່ມລົດແຄລອດ, ລົດເສົາວະລົດ, ລົດເຜືອກ, ລົດເຂົ້າໂພດ
ເປັນຕົ້ນ. ຈະເຫັນໄດ້ວ່າການວິເຄາະຜະລິດຕະພັນນັ້ນມີປະໂຫຍດຕໍ່ຜູ້ຜະລິດໃນແງ່ຂອງການຊ່ວຍປັບປຸງຄຸນນະພາບ
ເພີ່ມຍອດຂາຍ ສ້າງລາຍໄດ້ແລະ ຜົນກຳໄລ ຫາກມີການວິເຄາະສະໝ່ຳສະເໝີ ແລະ ນຳຜົນການວິເຄາະມາແກ້ໄຂ
ປັບປຸງ ຄວນເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນດີີແກ່ຜູ້ຜະລິດເອງ ຊຶ່ງຖືເປັນການພັດທະນາທີ່ຢັ່ງຢືນ
ໝັ້ນຄົງແກ່ຕົນເອງ ແລະ ຄອບຄົວນັ້ນເອງ.
