ການຄິດແບບຜູ້ປະກອບການ
ສັນຊາດທະຍານຄວາມເປັນຜູ້ປະກອບການແຕກຕ່າງ ຈາກຜູ້ທີ່ບໍ່ເຄີຍຄິດຈະກໍ່ຮ່າງສ້າງທຸລະກິດຂອງຕົນເອງເປັນຢ່າງຫຼາຍ ຜູ້ປະກອບການມັກຕ້ອງຕັດສິນໃຈພາຍໃຕ້ສະພາບການທີ່ມີຄວາມບໍ່ແນ່ນອນ ເດີມພັນ ຫຼື ຜົນໄດ້ຜົນເສຍຈາກການຕັດສິນໃຈມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼາຍຫາກປ່ຽນຈາກວິທີທີ່ຖືກໄປເປັນວິທີທີ່ຜິດ ການຕັດສິນໃຈຂອງຜູ້ປະກອບການຖືກບີບຄັ້ນຈາກເວລາທີ່ມີຢູ່ຢ່າງຈຳກັດ ແລະ ຕ້ອງໃຊ້ເງິນລົງທຶນເປັນຈຳນວນຫຼາຍ ຈຶ່ງສະຫລຸບໄດ້ວ່າຜູ້ປະກອບການຜະເຊີນກັບຄວາມສ່ຽງໃນການຕັດສິນໃຈດຳເນີນການຢູ່ຕະຫຼອດເວລາ ການຄິດແບບຜູ້ປະກອບການຈຶ່ງເປັນຄວາມທ້າທາຍທ່າມກາງສະພາບການແຂ່ງຂັນທີ່ສະພາບແວດລ້ອມປ່ຽນແປງໄປມາບໍ່ຢຸດນິ່ງ ແລະ ມີພື້ນຖານ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
1.ການເຮັດໃຫ້ບັງເກີດຜົນ (Effectuation)
ຜູ້ປະກອບການຈະຕ້ອງເລືອກທີ່ຈະຕັດສິນໃຈເທິງພື້ນຖານ ຂອງຜົນປະໂຫຍດທີ່ຈະໄດ້ຮັບເນື່ອງຈາກການກະທຳທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດລາຍໄດ້ນັ້ນ ຊຶ່ງເອີ້ນວ່າ: ຂະບວນການກ່ຽວກັບເຫດ ແລະ ຜົນ (Causal Process) ດ້ວຍການນຳສະເໜີສິ່ງທີ່ກຸ່ມລູກຄ້າເປົ້າໝາຍຕ້ອງການ ເຊັ່ນ: ລີສອດເທິງເກາະເຊມັດ ຈັດທີ່ນອນແບບຕຽງຄູ່ ມີຟູກໜານຸ່ມ ຫ້ອງຕິດເຄື່ອງປັບອາກາດເຢັນເພື່ອອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ລູກຄ້າ ຕາມມາດຕະຖານຂອງທຸລະກິດທີ່ພັກໂດຍທົ່ວໄປ ຫຼື ຕັດສິນໃຈເທິງພື້ນຖານຂອງຊັບພະຍາກອນທີ່ຕົນມີຢູ່ ຄວາມສາມາດ ຄວາມຊຳນາຍທີ່ຕົນເຮັດໄດ້ ຊຶ່ງເອີ້ນວ່າ ຂະບວນການເຮັດໃຫ້ບັງເກີດຜົນ (Effectuation Process) ດ້ວຍການນຳສະເໜີສິ່ງທີ່ຕົນເອງມີໃຫ້ລູກຄ້າ ເຊັ່ນ: ລິສອດທີ່ອຳພາວານຈັດທີ່ນອນນຸ່ນປູບົນພື້ນ ກາງມຸ້ງ ໃຊ້ພັດລົມເພດານເພື່ອໃຫ້ລູກຄ້າສຳຜັດບັນຢາກາດໂຮມສະເຕປິ້ງແທ້ຈິງ.
2.ການປະຍຸກໃຊ້ຄວາມຮູ້ຄວາມເຂົ້າໃຈ (Cognitive Adaptability)
ຜູ້ປະກອບການຕ້ອງຕັດສິນໃຈເທິງພື້ນຖານຂອງຄວາມຮູ້ທີ່ມີຢູ່ກ່ຽວກັບຜູ້ຄົນ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມຕ່າງໆ ພາຍໃຕ້ການພັກດັນໃຫ້ຫຼຸດໜ້າ ຄວາມຢືດຫຢຸ່ນ ການຄວບຄຸມສະຖານນະການກ່ຽວກັບການຕັດສິນໃຈທີ່ຊັບຊ້ອນຂອງຕົນເອງ ພາຍໃຕ້ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ປ່ຽນແປງໄປອີກໂດຍ ຜູ້ປະກອບການຈຶ່ງຕ້ອງບູນນາການຄວາມຮູ້ໃຫ້ບັງເກີດປະສິດທິຜົນໃນການຕັດສິນໃຈ ຮູ້ແຈ້ງໃນສະຖານະຂອງຕົນ ງານສະຖານນະການ ສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ຈະກ່ຽວຂ້ອງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ກິດຈະການຕົນເອງ ຫຼື ກ່າວອີກຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນເມື່ອເຮົາເຮັດວຽກຫຍັງຢູ່ ຕ້ອງຮູ້ແຈ້ງເຫັນຈິງໃນງານທີ່ກະທຳຫຼາຍທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເຮັດໄດ້.
ຂະບວນການປະຍຸກໃຊ້ຄວາມຮູ້ຄວາມເຂົ້າໃຈມີ 4 ຂັ້ນຕອນດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
1.ການເຮັດຄວາມເຂົ້າໃຈ ຜູ້ປະກອບການຕ້ອງຄິດວ່າມີບັນຫາເກີດຂຶ້ນ ມີຄວາມເຂົ້າໃຈສະຖານນະການທີ່ເປັນຢູ່ ແລະ ເຂົ້າໃຈປະເດັນຂອງບັນຫາ.
2.ການເຊື່ອມໂຢງ ຜູ້ປະກອບການຕ້ອງສາມາດປຽບທຽບຄວາມເໝືອນ ແລະ ຄວາມຕ່າງກັນຂອງເຫດການໜຶ່ງກັບອີກເຫດການໜຶ່ງ ເພື່ອນຳມາໃຊ້ໃນການແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ເກິດຂື້ນ.
3.ການວາງກົນລະຍຸດ ຜູ້ປະກອບການຕ້ອງສາມາດວາງແຜນການດຳເນີນງານ ກຳນົດແນວທາງທີ່ຄວນເຮັດປ້ອງກັນບັນຫາທີ່ອາດເກີດຂຶ້ນພາຍໜ້າ ແລະ ໃຊ້ໂອກາດໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດກັບກິດຈະການ.
4.ການວິເຄາະ ຜູ້ປະກອບການຕ້ອງສາມາດທົບທວນເຫດການທີ່ເກິດຂື້ນຈາກການຕັດສິນໃຈ ແລະ ການກະທຳຂອງຕົນເອງ ເພື່ອເປັນການວາງແນວທາງໃນອະນາຄົດສຳລັບທຸລະກິດໄດ້.
3.ການຮຽນຮູ້ຈາກຄວາມຜິດພາດຂອງທຸລະກິດ (Learning from Business Failure)
ການດຳເນີນທຸລະກິດຜິດພາດເກີດຄວາມສູນເສຍທັງຊື່ສຽງ ແລະ ລາຍໄດ້ເປັນເລື່ອງທຳມະດາຂອງການປະກອບການ ເພາະການເຮັດທຸລະກິດເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສ່ຽງ ຈາກຄວາມບໍ່ແນ່ນອນຂອງສະຖານນະການຕ່າງໆ ອ້ອມຕົວ ແລະ ບາງເທື່ອກໍເກິດຈາກຄວາມບົກຜ່ອງຂອງສະພາວະພາຍໃນ ທຸລະກິດເອງແຕ່ການຮຽນຮູ້ຄວາມຜິດພາດທີ່ເກິດຂື້ນບໍ່ວ່າຕົນເອງ ຫຼື ຜູ້ອື່ນຈະຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ປະກອບການສາມາດກ້າວຕໍ່ໄປຢ່າງຮອບຄອບລະມັດລະວັງ ບໍ່ວາງຕົນຢູ່ໃນຄວາມປະມາດ ຍິ່ງຖ້າຮຽນຮູ້ຈາກຄວາມຜິດພາດຂອງຜູ້ອື່ນໄດ້ຈະເປັນການຮຽນຮູ້ທີ່ລົງທຶນນ້ອຍທີ່ສຸດ ເຊັ່ນ: ນັກທຸລະກິດທີ່ຂະຫຍາຍກິດຈະການຢ່າງວ່ອງໄວດ້ວຍການກູ້ຢືມໄລຍະສັ້ນ ແລ້ວບໍ່ສາມາດໝູນວຽນເງິນສົດຊຳລະໜີ້ທັນຈົນລົ້ມລະລາຍເປັນອຸທາຫອນທີ່ດີກ່ຽວກັບການລົງທຶນໂດຍໃຊ້ໜີ້ສິນຫຼາຍກວ່າສ່ວນຂອງເຈົ້າຂອງ ຜູ້ປະກອບການທີ່ບໍ່ຍອມຮັບການປ່ຽນແປງຂອງໂລກ ບໍ່ປັບຜະລິດຕະພັນຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດກໍອາດຕ້ອງສູນເສຍລາຍໄດ້ ແລະ ສ່ວນແບ່ງຕະຫຼາດໃຫ້ແກ່ຄູ່ແຂ່ງທີ່ມີຄວາມພ້ອມ ແລະ ກ້າສ່ຽງຫຼາຍກວ່າ ເປັນຕົ້ນ.
